خیره مانده در روزمره گی ها
پرتره های عکاسی شده از رهگذران بازارچه پارک لاله در خلال دو تا سه سال عکاسی بدست آمده است. برخی از این پرتره ها تحت قالب مجمموعه عکسی با نام «آن کس که مرده است هرگز دیگر نخواهد مرد» در هفته نامه کیهان فرهنگی منتشر گردیده است. مجموعه ی مذکور بر غفلت و ناآگاهی انسان بر لحظه اکنون و عدم تجربه تام و کمال این لحظه و در نتیجه حضور پیوسته او در گذشته و یا در آینده تاکید می کند. در این عکس ها خیره شدن سوژه ها بر جایی بیرونی نشان از گم گشتگی می دهد. گویی که آدمیان مسخ گشته اند، جسم شان اگرچه در حال قدم زدن در خیابان است اما ذهن و روح شان در مکان و زمان دیگری اسیر گردیده است. جالب آن که زمان گذشته و آینده مفهمومی انتزاعی و برساخته اجتماعی است و لذا عدم درک لحظه اکنون در آدمی باعث تشدید مجموعه بزرگی از مشکلات و عوارض منتج از آن می گردد. از آن دسته شاید افزایش استرس، نگرانی و احساس گناه، کاهش تمرکز، کاهش اعتماد و رضایت به خویشتن از جمله عوارض بسیار آسیب زا و خطرناک آن می باشد. چراکه شرم، عذاب وجدان و ترس چون بر آدمی مستولی گرددِ، عزت نفس او رخت بر می بندد و لذا توانایی بیان درست و کامل خویشتن را از او سلب خواهد ساخت. آری مهم عزت نفس آست که از رضایت انسان و شادمانی درونی او از تجربه زندگی خوی در گذران همیشگی لحظه حال و اکنونی اش حاصل می گردد وموجبات شکفتن او و سرشار گشتنش را فراهم می سازد. تقویت تجربه حال با تمرین هرچه بیش ترخودآگاهی (مدیتیشن و هرگونه رفتار خودآگاه) بدست می آید و آدمی از خلال آن، رفته رفته، به آفرینش، نوزایی، و خلاقیت دست خواهد یافت.